Την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008 -ανήμερα της δικής μας 35ης επετείου της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου- συμπληρώνονται 20 χρόνια από την εξέγερση των φοιτητών της Τσεχοσλοβακίας, που οδήγησε, ως γνωστόν, στην αποκαλούμενη «Βελούδινη επανάσταση», στην αναίμακτη δηλαδή πτώση του σοσιαλιστικού καθεστώτος της Πράγας.
Καθοριστικό ρόλο εκείνες τις ημέρες για την αποφυγή αιματοχυσίας, καθώς ήταν νωπές ακόμα οι μνήμες των Τσεχοσλοβάκων από τα γεγονότα της «Άνοιξης της Πράγας», αλλά και από το άδοξο τέλος του Ρουμάνου δικτάτορα Νικολάε Τσαουσέσκου, έπαιξαν οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας τους, οι οποίες την κρίσιμη στιγμή της αναμέτρησης του καθεστώτος με τη γενικευμένη λαϊκή διαμαρτυρία, παρέμειναν ουδέτερες.Άκρως διαφωτιστικό είναι το παρασκήνιο εκείνων των ημερών, όπως το παραθέτει ο τότε αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών στρατηγός Αλόιζ Λόρεντς (Υπουργείο του τρόμου; Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ, Αθήνα 2008, Μετάφραση Μανώλης Σταυρακάκης), αλλά και γενικότερα οι θέσεις του συγγραφέα για τα αίτια που οδήγησαν στην κατάρρευση ολόκληρου του ανατολικού μπλοκ.
Το βιβλίο παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον όχι μόνο γιατί η μετακομμουνιστική Τσεχία θα είναι η πρώτη χώρα του ανατολικού μπλοκ που θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από 1/1/2009 και είναι καλό την σήμερον ημέρα να γνωρίζουμε τα ενδότερα του τότε καθεστώτος, αλλά και διότι ο στρατηγός -άθελά του φυσικά - εμπλουτίζει τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για το σοσιαλισμό με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου για το 18ο συνέδριό του. Μόλις κυκλοφόρησαν οι επίσημες θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής πολλοί έκαναν ήδη λόγο για εμμονή του καθοδηγητικού οργάνου του κόμματος στο σταλινισμό, χωρίς μάλιστα να αναλύεται το ουσιώδες ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών σε συνθήκες σοσιαλισμού.Υπό αυτήν την έννοια οι απόψεις του τελευταίου αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών της Τσεχοσλοβακίας και σε αυτό το ζήτημα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεδομένου ότι ο άνθρωπος που υπηρέτησε το καθεστώς επί είκοσι συναπτά έτη (1968-1989) παραδέχεται δημοσίως ότι το σύστημα δεν μπορούσε να κρατηθεί στη ζωή ούτε με 100.000 πράκτορες.Χρειαζόταν ριζική αναθεώρηση της ακολουθητέας πολιτικής.
Στο σχετικό κεφάλαιο «Απώλεια έλξης και ανοσίας του συστήματος» γράφει, ειδικότερα: "Συνειδητοποιώ ότι δύσκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί πώς φτάσαμε σ’ αυτήν την ανατροπή αφού υπήρχε ένας πολιτικός οργανισμός με περισσότερα από ενάμισι εκατομμύριο μέλη, που κατευθύνονταν με βάση τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και που ο ηγετικός του ρόλος ήταν κατοχυρωμένος από το ίδιο το σύνταγμα.
Ένας οργανισμός που ασκούσε τον έλεγχο σε ολόκληρη την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας και διοικούσε εξολοκλήρου το μηχανισμό της δικαιοσύνης, τους κράτους, της ασφάλειας και του στρατού.Αντίθετα στη χώρα δεν υπήρχε αντιπολίτευση με εναλλακτική πολιτική πρόταση, με προσωπικότητες προετοιμασμένες να αναλάβουν κυβερνητικά καθήκοντα.
Δεν υπήρχαν ούτε ανοικτοί πολιτικοί αγώνες για την εξουσία, ούτε δυναμικές παράνομες αντιστασιακές οργανώσεις (σ.σ. σε άλλο κεφάλαιο αναφέρει ότι οι ίδιες μυστικές υπηρεσίες αν δεν δημιουργούσαν ελεγχόμενες ομάδες διαμαρτυρίας, είχαν τους ανθρώπους τους μέσα στις αντιστασιακές οργανώσεις για να τις επηρεάζουν). Με λίγα λόγια δεν υπήρχαν τα βασικά στοιχεία μιας παρόμοιας κυβερνητικής αλλαγής, γνωστής από την ιστορία»...
ΑΠΟ ΤΟ http://www.press-gr.blogspot.com/
